یکی از سوالاتی که در رابطه با پیامبر اعظم (صلى الله علیه وآله وسلم) مطرح است ؛ فرموده  پیغمبر (ص( مبنی بر آن است  که «سوره‏ هود و نظایر آن مرا پیرکرد»
سوال شده است که آن سوره ها کدامند و علت این بیان پبامبر جه بوده است ؟
در جواب می گوییم ؛ آن سوره ها عبارتند از: سوره هود ، نبأ ، واقعه و مرسلات ؛اما علت این بیان پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) آن است که : خداى متعال در آیه 112 سوره هود خطاب به پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید: «پس همان گونه که فرمان یافته اى ، استقامت کن ، و نیز کسانى که با تو به سوى خدا آمده اند (باید استقامت کنند) و طغیان نکنند ، که خداوند آنچه را انجام مى دهید مى بیند .»
در تفسیر مجمع البیان از ابن عباس روایت شده: «هیچ آیه اى شدیدتر و مشکل تر از این آیه بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل نشد; لذا هنگامى که اصحاب از آن حضرت پرسیدند: چرا به این زودى موهاى شما سفید و آثار پیرى نمایان شده است ؟ فرمود: مرا سوره هود و واقعه پیر کرد .»

یادآورى مى شود که آیه یاد شده شامل چند دستور مهم است: استقامت و پایدارى براى خدا ; رهبرى و مبارزه در مسیر حق و عدالت .

 چنان که در برخى روایات نیز وارد شده است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) ، فرمودند: «پیر کرد مرا سوره هود ، براى خاطر این آیه» و اشاره فرمودند به آیه هود ، 112 و با آن که شبیه این آیه بدون «و من تاب معک» در سوره شورى نیز وارد شده است ، ولى حضرت فقط نام سوره هود را مى برند؛ این براى آن است که خداى تعالى استقامت امت را نیز از ایشان خواسته است و حضرت بیم آن داشت که مأموریت انجام نگیرد و گرنه خود آن حضرت استقامت داشت .
از طرف دیگر ، مضامین اغلب آیاتِ این چهار سوره ، درباره آغاز قیامت و کیفیّت حساب و کتاب و عذاب هاى الهى در روز رستاخیز است به گونه اى که سوره نبأ ـ در آغاز سوره ـ از حادثه بزرگ نبأ عظیم یاد مى کند که منظور ، روز قیامت است .
هم چنین در سوره واقعه ، اخبار تکان دهنده اى از حوادث هول ناک و مجازات مجرمان در روز قیامت آمده است و لحن سوره مرسلات نیز ، مشابه سه سوره دیگر است که خداوند مطلب خود را با قسم هاى شدید شروع مى کند و وعده وقوع حتمى قیامت را مى دهد و چند بار بعد از هر فراز از سخنان خود مى فرماید: «وَیْلٌ لِّلْمُکَذِّبِین; واى بر تکذیب کنندگان ، در آن روز .» (آیات: 15 ، 19 ، 24 ، 28 ، 34 ، 40 ، 45 ، 47 ، 49); چنان که برخى از مفسّران گفته اند: یکى از علّت هایى که این چهار سوره ، سبب پیرى زودرس در پیامبر(صلى الله علیه وآله) شدند ، همین معانى است; چون خود پیامبر(صلى الله علیه وآله) ، اهل یقین بود ، گویا این حوادث را با چشم خود مى دید و براى او فراتر از یک خبر بود; به همین جهت بیش تر بر او تأثیر مى گذاشت; از طرف دیگر ، چون ایشان ، پیامبر رحمت بود و تحمّل عذاب امّت خود را نداشت ، وقتى از طریق این آیات مطلع مى شد که عده اى از امّت او بر اثر گمراهى ، به این عذاب ها گرفتار مى شوند ، رنج مى برد; مانند رنج بردن پدرى که فرزندش ، بر اثر خطایى که مرتکب شده ، پیش چشمش شکنجه و عذاب شود . این مسئله نیز ، سبب ناراحتى و نگرانى بیش از حدّ پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى شد و این چند چیز روى هم ، باعث شدند تا پیامبر(صلى الله علیه وآله)  ، زودتر از موعد طبیعى پیر شوند .

با سلام و ادب و تبریک میلاد صدیقه طاهره به شما دوستان عزیز در این پست به یکی از سوالات مطرح شده جواب می دهم ،با  امید توفیقات روز افزون همه شما دوستان همیشگی!                                                                                                              
پرسش: اوصاف حضرت  محمد(صلى الله علیه وآله)را در قرآن بنویسید؟                                         
پاسخ : در قرآن کریم ، اوصاف متعددى براى پیامبراسلام(صلى الله علیه وآله)بیان شده است که به برخى از آن ها اشاره مى کنیم :            
1.«رحمة للعالمین »: پیامبر نسبت به همه جهانیان رحمت بود. (انبیاء، 107)          
2. «شاهد»:پیامبر اسلام هم شاهدبراعمال امت است وهم شاهدوگواه برانبیاى پیشین.(احزاب، 45)          
3. «مبشر»: پیامبر، بشارت دهنده نیکوکاران به پاداش بى پایان پروردگار، به سلامت و سعادت جاودان و به پیروزى و موفقیت پرافتخار است . (احزاب ، 45)             
4. «نذیر»:پیامبر اسلام،انذار دهنده کافران و منافقان از عذاب دردناک الهى،از خسارت تمام سرمایه هاى وجودى وازسقوط در دامان بدبختى در دنیا وآخرت است.(احزاب،45)
5. «سراج منیر»: پیامبر، مشعل نور افشان است ; معجزات و دلایل روشن ، نشانه هاى صدق دعوت اوست ; او چراغ روشنى است که خودش گواه خویش است ; تاریکى ها را مى زداید و چشم ها و دل ها را به سوى خود متوجه مى کند. (احزاب ، 46)                                                     
6. «شدت ارتباط پیامبر با مردم »: به تحقیق پیامبرى از خودتان براى تان آمد. (توبه ، 128)    
7. «رئوف و رحیم بودن نسبت به مؤمنان »: با مؤمنان رئوف و رحیم است . (توبه ، 128)
و...

اختلاف، در دین مبین امری است نکوهیده و اگر پس از آشکار شدنِ حقّ  اختلافی صورت پذیرد برای ایشان عذابی عظیم است؛ولاتکونوا کالّذین تفرّقوا واختلفوا من بعد ما جآءهم البیّنـت وأولـئک لهم عذاب عظیم ؛ و مانند کسانى نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند (آن هم) پس از آنکه نشانه‏هاى روشن (پروردگار) به آنان رسید! و آنها عذاب عظیمى دارند. ( آل عمران 105)
امر خداوند مبنی بر عدم اختلاف و تفرقه
در جایی دیگر خداوند مردم را امر می کند که متفرق نشوند شرع لکم مّن الدّین ما وصّى به نوحا والّذى أوحینا إلیک وما وصّینا به إبرهیم وموسى وعیسى أن أقیموا الدّین ولاتتفرّقوا فیه .. . . ؛آیینى را براى شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود و آنچه را بر تو وحى فرستادیم و به ابراهیم و موسى و عیسى سفارش کردیم این بود که: دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید! و بر مشرکان گران است آنچه شما آنان را به سویش دعوت مى کنید! خداوند هر کس را بخواهد برمى‏گزیند، و کسى را که به سوى او بازگردد هدایت مى‏کند. (شورى  13)
حکمت بعثت پیامبر
و در پایان  ذکر می کند که ،حکمت بعثت محمّد(ص) و نزول قرآن بر وى را بیان حقایق براى اختلاف کنندگان در مسائل دینى می داند  ؛ومآ أنزلنا علیک الکتـب إلاّ لتبیّن لهم الَّذى اختلفوا فیه .. . . ؛ ما قرآن را بر تو نازل نکردیم مگر براى اینکه آنچه را در آن اختلاف دارند، براى آنها روشن کنى و (این قرآن) مایه هدایت و رحمت است براى قومى که ایمان مى‏آورند! (نحل  64)
در این رابطه به دو حدیث شریف از پیامبر اعظم اشاره می کنیم
اختلاف ، موجب هلاکت :
 لاتَختَلِفُوا ،فَإنَّ مَن کانَ قَبلَکُم اِ ختَلَفُوا فَهَلَکوا
پیامبر اکرم( ص) فرمود:اختلاف نکنید ، آنان که قبل از شما بودند اختلاف کردند و هلاک شدند .
اختلاف گسستن از اسلام
مَن فارَقَ الجَماعَةَ شِبراً خَلَعَ اللهُ رِبقَةَ الإسلامِ مِن عُنُقِهِ.
پیامبر اکرم( ص) فرمود:هرکس یک وجب از جامعه «مسلمین» دور شود خداوند رشته مسلمانی را از گردن او باز کند .
باشد که در سایه عمل به این آیات و احادیث شریف با اتحاد و همبستگی ،در مقابل تمام فتنه های دشمنان پیروز و سربلند باشید.