یکی دیگر از محورها و راهکارهای انسجام اسلامی، مراجعه به پیامبر(ص) است. قرآن، علاوه بر آنکه وجود پیامبر(ص) را محورى براى همبستگى و یگانگى مسلمانان مى‌‌داند، مراجعه به سنّت حضرت را نیز راهکارى براى ایجاد و حفظ یگانگى معرّفى کرده، مرجعی برای رفع اختلافات می‌داند؛ چنان که در آیه 59 سوره نساء این‌گونه می‌فرماید: «پس اگر درباره چیزى نزاع کردید آن را به حکم خدا و پیامبر ارجاع دهید، اگر به خدا و قیامت ایمان دارید. این [ رجوع به قرآن و سنّت براى حلّ اختلاف] بهتر و پایانش نیکوتر است.»

 پیامبر(ص) مرجع بسیار مطمئنی است که مى‌تواند برطرف‌کننده منازعات و مشاجرات باشد و به این سبب پذیرش داورى وى مورد تأکید قرآن است و آن را از نشانه‏هاى ایمان می‌داند و می‌فرماید:‏ «به پروردگارت سوگند که آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اینکه در اختلافات خود، تو را به داورى طلبند و سپس از داورى تو، در دل خود احساس ناراحتى نکنند و کاملا تسلیم باشند.»(نساء/65)
حضرت علی(ع) در نهج البلاغه بازگشت به رسول اکرم(ص) را مراجعه به سنّت پیامبر تفسیر فرموده است؛ چرا که سنّت آن حضرت، شارح و بیان کننده قرآن است و اگر در فهم قرآن ابهام و اشتباهی _ که ممکن است زمینه‌ساز پراکندگى باشد _ وجود آید، آن را برطرف می‌کند.

 با روی کار آمدن نظام مقدس جمهوری اسلامی شاهد موج مقدس و فراگیر قرآنى در کشورمان هستیم که باعث شده ‏نوجوانان و جوانان در جلسات ترتیل و قرائت و مسابقات حفظوخواندن و مفاهیم آیات، برگرد محور نورانى قرآن جذب شوند؛ در شب شهادت امام جعفر صادق(علیه السلام) رئیس مذهب برآن شدم تا رابطه جوانان و قرآن را از دیدگاه آن بزرگوار بررسی کنم .
امام صادق(علیه السلام) مى‏فرماید: هرجوان مومنى که قرآن بخواند، قرآن باگوشت و خون او در مى‏آمیزد و خداوند او را با فرشتگان بزرگوارهمراه مى‏سازد و قرآن روز قیامت نگهدارنده او (از دوزخ) خواهدبود:
«من قرئى القرآن و هو شاب مؤمن، اختلط القرآن بلحمه و دمه، وجعله الله مع السفره‏الکرام البرره و کان القرآن حجیزا عنه یوم‏القیامه.»
امام (علیه السلام)  درباره خانه هایى که نواى خوش قرآن از از آن‏هابه گوش مى‏رسد و صبح و شام، جوانان صاحبدل و روشن ضمیر، هم دم‏کتاب خدایى‏اند و با تلاوت آن لحظات خویش را سپرى مى‏کنند مى‏فرماید:
خانه‏اى که یک فرد مسلمان در آن قرآن تلاوت مى‏کند، براى اهل‏آسمان نورانى دیده مى‏شود، همچنان که مردم دنیا در آسمان ستاره‏درخشان را مى‏بینند.

در ادامه بررسی راهکار های قرآنی انسجام، به چنگ زدن به ریسمان الهى (اعتصام به حبل الله ) اشاره می کنیم که می‌توان آن را یکی از مهم‌ترین راهکار‌های وحدت بر شمرد؛ چنان‌که قرآن کریم پس از آیاتی که به تفرقه‌افکنی دشمنان اشاره کرده، در صریح‏ترین آیه خود با دعوت به اتّحاد، به مومنان در مورد تفرقه هشدار داده و تمام آنها را به چنگ زدن به ریسمان الهی فراخوانده است: «همگى به ریسمان الهى چنگ بزنید، و پراکنده نشوید.»
در آیات دیگر قرآن همچون 146 و 175 نساء و 101 آل‏عمران نیز از تمسّک جستن به خداوند، سخن به میان آورده است. در این‌که مقصود از ریسمان الهی چیست، بین مفسرّان اختلاف نظر وجود دارد، قرآن، کتاب و سنّت، دین الهی، اطاعت خداوند، توحید خالص، ولایت اهل‏بیت(ع) و جماعت، هر کدام وجوهی است که در تفسیر آن گفته شده است. برخی نیز مفهوم حبل اللَّه را شامل همه این معانی دانسته‏اند.
 با این حال، به نظر می‏رسد که نزدیک‏ترین تفسیر برای این واژه، دیدگاه نخست یعنی قرآن است؛ چنانکه در روایتی از رسول اکرم(ص) قرآن؛ ریسمان الهی کشیده شده میان آسمان و زمین معرّفی شده است: قرآن، خود نیز از مؤمنان خواسته است تا در منازعات و اختلافات خود، به خداوند رجوع کنند.