با روی کار آمدن نظام مقدس جمهوری اسلامی شاهد موج مقدس و فراگیر قرآنى در کشورمان هستیم که باعث شده ‏نوجوانان و جوانان در جلسات ترتیل و قرائت و مسابقات حفظوخواندن و مفاهیم آیات، برگرد محور نورانى قرآن جذب شوند؛ در شب شهادت امام جعفر صادق(علیه السلام) رئیس مذهب برآن شدم تا رابطه جوانان و قرآن را از دیدگاه آن بزرگوار بررسی کنم .
امام صادق(علیه السلام) مى‏فرماید: هرجوان مومنى که قرآن بخواند، قرآن باگوشت و خون او در مى‏آمیزد و خداوند او را با فرشتگان بزرگوارهمراه مى‏سازد و قرآن روز قیامت نگهدارنده او (از دوزخ) خواهدبود:
«من قرئى القرآن و هو شاب مؤمن، اختلط القرآن بلحمه و دمه، وجعله الله مع السفره‏الکرام البرره و کان القرآن حجیزا عنه یوم‏القیامه.»
امام (علیه السلام)  درباره خانه هایى که نواى خوش قرآن از از آن‏هابه گوش مى‏رسد و صبح و شام، جوانان صاحبدل و روشن ضمیر، هم دم‏کتاب خدایى‏اند و با تلاوت آن لحظات خویش را سپرى مى‏کنند مى‏فرماید:
خانه‏اى که یک فرد مسلمان در آن قرآن تلاوت مى‏کند، براى اهل‏آسمان نورانى دیده مى‏شود، همچنان که مردم دنیا در آسمان ستاره‏درخشان را مى‏بینند.

در ادامه بررسی راهکار های قرآنی انسجام، به چنگ زدن به ریسمان الهى (اعتصام به حبل الله ) اشاره می کنیم که می‌توان آن را یکی از مهم‌ترین راهکار‌های وحدت بر شمرد؛ چنان‌که قرآن کریم پس از آیاتی که به تفرقه‌افکنی دشمنان اشاره کرده، در صریح‏ترین آیه خود با دعوت به اتّحاد، به مومنان در مورد تفرقه هشدار داده و تمام آنها را به چنگ زدن به ریسمان الهی فراخوانده است: «همگى به ریسمان الهى چنگ بزنید، و پراکنده نشوید.»
در آیات دیگر قرآن همچون 146 و 175 نساء و 101 آل‏عمران نیز از تمسّک جستن به خداوند، سخن به میان آورده است. در این‌که مقصود از ریسمان الهی چیست، بین مفسرّان اختلاف نظر وجود دارد، قرآن، کتاب و سنّت، دین الهی، اطاعت خداوند، توحید خالص، ولایت اهل‏بیت(ع) و جماعت، هر کدام وجوهی است که در تفسیر آن گفته شده است. برخی نیز مفهوم حبل اللَّه را شامل همه این معانی دانسته‏اند.
 با این حال، به نظر می‏رسد که نزدیک‏ترین تفسیر برای این واژه، دیدگاه نخست یعنی قرآن است؛ چنانکه در روایتی از رسول اکرم(ص) قرآن؛ ریسمان الهی کشیده شده میان آسمان و زمین معرّفی شده است: قرآن، خود نیز از مؤمنان خواسته است تا در منازعات و اختلافات خود، به خداوند رجوع کنند.

همان گونه که قبلا قول دادم از این به بعد به بررسی ابعاد و راه کارهای انسجام اسلامی از دیدگاه قرآن می پردازم تا ان شاءالله در پناه قرآن بتوانیم با اتحاد و هم دلی بر مشکلات خود فایق آئیم.

در این پست به بررسی یکی از مهم ترین این راهکارها می پردازیم و آن  توجه به نقاط مشترک میان افراد جامعه است؛ چرا که اصول مشترکی میان مردم جامعه وجود دارد مانند: توحید، نبوت و معاد که هر کدام می‌تواند محور همگرایی مردم شود؛ این اشتراکات می‌تواند موجب وحدت بین جوامع بزرگ اسلامی‌و حتی ادیان بزرگ بشری شود.
با توجه به این نکته مردم به جای آن که به سوی اختلاف کشیده شوند، به اشتراکات خود توجه کرده و در مسیر یکپارچگی حرکت خواهند کرد. قرآن بر این نقاط، انگشت گذاشته و بر اشتراکات جوهری انسان، این چنین تأکید کرده که منشأ انسان و مادّه اوّلیه‏ و عصاره وجودی انسان‏ها یکی است و آنها همه از خاک آفریده شده‌اند(حج/5) و پدر و مادرشان یکی است و از یک پدر و مادر زاده شده‌اند؛ چنان که مى‏فرماید: «اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و شما را تیره‏ها و قبیله‏ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید.» (حجرات/13)
در سوره اسراء کرامت انسانی را متعلق به همه انسان‌ها دانسته، به بیان شخصیت والاى نوع بشر و مواهب الهى نسبت به او مى‏پردازد، مى‏فرماید: ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم؛ «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ». (اسراء/70) و این برتری برای همه فرزندان آدم است  که خود یکی از مشترکات انسان‌هاست.