این روزها در برهه حساسی از تاریخ کشورمان قرار گرفته ایم و شاهد جنب و جوش زیادی در سراسر کشور هستیم. مردم خود را برای شرکت در آزمون بزرگی آماده می کنند که در آن مهم ترین رکن قانون گذاری انتخاب خواهد شد. مجلس شورای اسلامی، در بین ارکان نظام مقدس اسلامی، از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد تا جایی که بنیانگذار و معمار کبیر انقلاب، حضرت امام آن را در رأس همه امور می دانست.
مجلس شورای اسلامی رکن قوه مقننه در نظام جمهوری اسلامی ایران است که از نمایندگان منتخب مردم تشکیل شده و مصوبات آن پس از طی مراحلی برای اجرا به قوه مجریه و قوه قضائیه ابلاغ خواهد شد.(1)
یکی از اصول اساسی و مهم در گزینش ها مسئله «شایسته سالاری» است؛ چرا که هر کدام از ما با انتخاب نماینده ای مجرب، متعهد، توانمند و شایسته می توانیم، سلامت و کارآمدی سیستم تصمیم گیری و نظارت کشورمان را تضمین نموده، و شاهد پیشرفت و تعالی هر چه بیشتر کشورمان باشیم. به نظرم رسید که به مناسبت انتخابات مجلس این پست را بگذارم و ان شاءالله در پست بعدبحث اتحاد و انسجام را ادامه می دهم.
در منطق قرآن کریم منصب ها و مسئولیت ها، امانت هایی به شمار می آیند که باید به اهلش واگذار شوند؛ چنان که می فرماید: «ان الله یامرکم ان تودو الامانات الی اهلها؛(6) همانان خداوند شما را امر می کند که امانت ها را به اهل آن واگذار کنید.»
بدیهی است که رهبری امت اسلامی و منصب حکومت نیز از مهم ترین امانت هایی است که تکلیف ما در برابر آن بسیار خطیر و سنگین است. (7 )در آیه 105 سوره مبارکه انبیا نیز تأکید شده است که حکومت و سروری بر زمین، میراث بندگان صالح و شایسته خداوند است: «ان الارض یرثها عبادی الصالحون» با توجه به کلمه صالحون در این آیه که معنای گسترده و وسیعی دارد، همه شایستگی ها به ذهن می آید؛ شایستگی از نظر عمل و تقوا، شایستگی از نظر علم و آگاهی، شایستگی از نظر قدرت و قوت و شایستگی از نظر تدبیر و نظم و درک اجتماعی. هنگامی که بندگان با ایمان این شایستگی ها را برای خود فراهم سازند، خداوند نیز کمک و یاری می کند تا آنها بینی مستکبران را به خاک بمالند، دست های آلوده شان را از حکومت زمین کوتاه کنند و وارث میراث های آنها گردند.(8)
در قرآن موارد و نمونه های بسیاری وجود دارد که به شایستگی و اهلیت کارگزاران دلالت دارد که در این مختصر به بعضی از آنها اشاره می شود.
گفت وگوی خداوند با حضرت ابراهیم(ع) به روشنی از لزوم رعایت شایستگی و اهلیت در واگذاری مسئولیت ها به افراد حکایت دارد: «هنگامی که خداوند ابراهیم را با وسایل گوناگون آزمود و او به خوبی از عهده آزمایش ها برآمد، خداوند به او فرمود: من تو را پیشوا و رهبر مردم قرار دادم. ابراهیم گفت: آیا از دودمان من نیز چنین خواهند بود؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی رسد.» (9)در این آیه لزوم آزمون و احراز شایستگی افراد، قبل از انتخاب آنان برای مدیریت و رهبری جامعه بیان شده است. (10)
نمونه دیگر زمانی است که بنی اسرائیل از پیامبر خود به نام «اشموئیل»(ع) درخواست فرماندهی کردند تا به همراه او با ستمگران بستیزند. او نیز به دستور خداوند طالوت را به فرماندهی آنها برگزید؛ ولی بنی اسرائیل به خاطر کمی ثروت طالوت به پادشاهی او معترض بودند. در این زمان پروردگار حکیم، علم و نیروی بدنی فراوان طالوت را به آنها گوشزد نمود و او را شایسته زمامداری اعلام کرد و فرمود: «خدا او را بر شما برگزیده، و او را در علم و (قدرت) جسم، وسعت بخشیده است. خداوند، ملکش را به هر کس بخواهد، می بخشد.» (11) با توجه به این آیه برتری توانایی های علمی (اعلمیت) و جسمی فرد، ملاک شایستگی او برای زمامداری جامعه می باشد و وجود همین توانایی های علمی و جسمی فراوان در طالوت، ملاک انتخاب وی از جانب خداوند برای زمامداری بنی اسرائیل بوده است و به همین دلیل امتیازات طبقاتی و ثروت، ملاک شایستگی برای زمامداری نیست.(12)
شاهد دیگر این مسئله هنگامی بود که حضرت یوسف(ع) سرفرازانه از زندان آزاد شد و عزیز مصر درصدد واگذاری مسئولیتی به وی گردید. او گفت: «قال اجعلنی علی خزائن الارض انی حفیظ علیم؛(13) مرا بر خزانه های این سرزمین بگمار؛ زیرا من نگهبانی دانا هستم.» در این آیه جمله «انی حفیظ علیم» علاوه بر اینکه حاکی از توان و دانش یوسف(ع) است، دلالت بر این نیز دارد که در این آیه دانش و توان، دو شرط اساسی برای مدیریت و تصدی امور ذکر شده و همچنین نشان می دهد که تعهد بدون تخصص و دانش، و نیز تخصص بدون تعهد، کارساز نیست(14) و همه این موارد همان معنای شایسته سالاری را به خوبی بیان کرده است.
پی نوشت‏ها...

در ادامه بحث از عوامل و راهکارهای اتحاد و انسجام اسلامی دو‌فریضه مهم امر به معروف و نهى از منکر  را بررسی می کنیم .
قرآن، بعد از آن که مسلمانان را به چنگ زدن به ریسمان الهى و پرهیز از تفرقه، فرا می‌خواند، از آنان مى‌خواهد که به انجام امر به معروف و نهى از منکر قیام کنند و این عمل را باعث رستگاری آنان می داند و می‌فرماید: «باید از میان شما، جمعى دعوت به نیکى، و امر به معروف و نهى از منکر کنند! و آنها همان رستگارانند.»(آل عمران/104)
و در ادامه به آنان هشدار مى‌دهد که همچون پیروان ادیان پیشین که در دینشان دچار چند دستگى شده‌اند، پراکنده نشوند چراکه این خود باعث عذاب الهی خواهد شد و می‌فرماید: «و مانند کسانى نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند [آن هم] پس از آنکه نشانه‏هاى روشن [پروردگار] به آنان رسید! و آنها عذاب عظیمى دارند.»(آل عمران/105)

در ادامه از تمام شما دوستان محترم که با سوالات و نظرات خود ما را  یاری می کنید تشکر نموده، اگر سوالی در رابطه با مطالب وبلاگ دارید ارسال نماید تا ان شاءالله در پست های آینده به آن‏ها بپردازم.

از جمله عواملی که می توان به عنوان راه کاری برای اتحاد و انسجام اسلامی بیان کرد مراجعه و تبعیت ازوجود نازنین اهل بیت(علیهم السلام) است .قرآن از امامان (علیهم السلام) با عنوان «اُولىِ الأمر» یاد‌کرده [1] و اطاعت آنان را در جهت اطاعت خدا و رسول و سخن آنان را حجّت دانسته است ودر آیه 59 نساء می فرماید : اى کسانى که ایمان آورده‏اید! خدا را اطاعت کنید و از رسول و اولى الامر خود (جانشینان پیامبر) اطاعت کنید. پس اگر درباره چیزى نزاع کردید آن را به حکم خدا و پیامبر ارجاع دهید، اگر به خدا و قیامت ایمان دارید. این (رجوع به قرآن و سنّت براى حلّ اختلاف) بهتر و پایانش نیکوتراست [2]؛ بدین جهت از مسلمانان خواسته است تا در موارد اختلاف میان خود یا فهم دین، به آنان مراجعه کنند«ولَو رَدّوهُ اِلَى الرَّسولِ واِلى اُولِى الاَمرِ مِنهُم لَعَلِمَهُ الَّذینَ یَستَنـبِطونَهُ مِنهُم» [3] پیامبر اعظم نیز در روایت معروف ثقلین اهل بیت را به عنوان ثقل اصغر و مکمل قرآن معرفی کرده [4] و این روایت خود دلیلی بر نقش مؤثّر آنان در ایجاد و حفظ یگانگى بوده اس [5]؛ چنان‌که هشام‌بن‌حکم در مناظره‌اى که  با مرد شامى انجام داد  در حضور امام صادق(علیه السلام) برای اثبات،ضرورت وجود امام بر ناکافى بودن قرآن و سنّت در رفع اختلاف احتجاج کرد. [6]

پی نوشتها ادامه مطلب...