یکی از سوالاتی که در رابطه با پیامبر اعظم (صلى الله علیه وآله وسلم) مطرح است ؛ فرموده پیغمبر (ص( مبنی بر آن است که «سوره هود و نظایر آن مرا پیرکرد»
سوال شده است که آن سوره ها کدامند و علت این بیان پبامبر جه بوده است ؟
در جواب می گوییم ؛ آن سوره ها عبارتند از: سوره هود ، نبأ ، واقعه و مرسلات ؛اما علت این بیان پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) آن است که : خداى متعال در آیه 112 سوره هود خطاب به پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) مى فرماید: «پس همان گونه که فرمان یافته اى ، استقامت کن ، و نیز کسانى که با تو به سوى خدا آمده اند (باید استقامت کنند) و طغیان نکنند ، که خداوند آنچه را انجام مى دهید مى بیند .»
در تفسیر مجمع البیان از ابن عباس روایت شده: «هیچ آیه اى شدیدتر و مشکل تر از این آیه بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل نشد; لذا هنگامى که اصحاب از آن حضرت پرسیدند: چرا به این زودى موهاى شما سفید و آثار پیرى نمایان شده است ؟ فرمود: مرا سوره هود و واقعه پیر کرد .»
یادآورى مى شود که آیه یاد شده شامل چند دستور مهم است: استقامت و پایدارى براى خدا ; رهبرى و مبارزه در مسیر حق و عدالت .
چنان که در برخى روایات نیز وارد شده است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) ، فرمودند: «پیر کرد مرا سوره هود ، براى خاطر این آیه» و اشاره فرمودند به آیه هود ، 112 و با آن که شبیه این آیه بدون «و من تاب معک» در سوره شورى نیز وارد شده است ، ولى حضرت فقط نام سوره هود را مى برند؛ این براى آن است که خداى تعالى استقامت امت را نیز از ایشان خواسته است و حضرت بیم آن داشت که مأموریت انجام نگیرد و گرنه خود آن حضرت استقامت داشت .
از طرف دیگر ، مضامین اغلب آیاتِ این چهار سوره ، درباره آغاز قیامت و کیفیّت حساب و کتاب و عذاب هاى الهى در روز رستاخیز است به گونه اى که سوره نبأ ـ در آغاز سوره ـ از حادثه بزرگ نبأ عظیم یاد مى کند که منظور ، روز قیامت است .
هم چنین در سوره واقعه ، اخبار تکان دهنده اى از حوادث هول ناک و مجازات مجرمان در روز قیامت آمده است و لحن سوره مرسلات نیز ، مشابه سه سوره دیگر است که خداوند مطلب خود را با قسم هاى شدید شروع مى کند و وعده وقوع حتمى قیامت را مى دهد و چند بار بعد از هر فراز از سخنان خود مى فرماید: «وَیْلٌ لِّلْمُکَذِّبِین; واى بر تکذیب کنندگان ، در آن روز .» (آیات: 15 ، 19 ، 24 ، 28 ، 34 ، 40 ، 45 ، 47 ، 49); چنان که برخى از مفسّران گفته اند: یکى از علّت هایى که این چهار سوره ، سبب پیرى زودرس در پیامبر(صلى الله علیه وآله) شدند ، همین معانى است; چون خود پیامبر(صلى الله علیه وآله) ، اهل یقین بود ، گویا این حوادث را با چشم خود مى دید و براى او فراتر از یک خبر بود; به همین جهت بیش تر بر او تأثیر مى گذاشت; از طرف دیگر ، چون ایشان ، پیامبر رحمت بود و تحمّل عذاب امّت خود را نداشت ، وقتى از طریق این آیات مطلع مى شد که عده اى از امّت او بر اثر گمراهى ، به این عذاب ها گرفتار مى شوند ، رنج مى برد; مانند رنج بردن پدرى که فرزندش ، بر اثر خطایى که مرتکب شده ، پیش چشمش شکنجه و عذاب شود . این مسئله نیز ، سبب ناراحتى و نگرانى بیش از حدّ پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى شد و این چند چیز روى هم ، باعث شدند تا پیامبر(صلى الله علیه وآله) ، زودتر از موعد طبیعى پیر شوند .
