جهاد در اسلام

در قسمت دوم جواب خود به آقای پاپ می گوییم در اسلام دو نوع جهاد وجود دارد. جهاد دفاعی و جهاد ابتدایی.

غالباً جنگهای دوران حضرت رسول دفاعی بوده اند که طبق دستور هر عقل سلیمی چنین اعمالی قابل قبول و حتی مدح شده اند و  کنوانسیون‌های امروزی حقوق بشر به این نوع مشروعیت بخسیده اند.

در مورد جهاد ابتدایی  باید گفت جهاد ابتدایی جهادی است که در زمان حضور معصوم(علیه السلام)و به دستور ایشان مسلمانان به سوی کافران رفته و موانع غیر منطقی آزادی اندیشه را به وسیله جنگ از میان بر می دارند.چراکه اولین و اساسی ترین حق انسان ها، حق حیات سالم است که از آزادی فطرت پاک انسانی سر چشمه می گیرد. فطرتی خدایی که تبدیل ناپذیر است . ( سوره روم ، 30) سران ستم و سردمداران کافر کشورهای غیر مسلمان ، این حق را از مردم سلب نموده ، با شیوه های گوناگون و تبلیغات نادرستِ خود بر ضد حق ، اجازه و فرصت تفکر و اندیشه صحیح را به آنان نمی دهند و با فتنه و آشوب در برابر ارشاد و تبلیغ اسلام نمی گذارند چراغ هدایت دین که خواسته فطرت همه انسان هاست ، به محدوده کشور شرک و کفر برسد و این کاری است که همه دشمنان بی منطق انبیاء (علیهم السلام) در طول تاریخ بشر انجام داده اند و در این حال است که فرمان «وَقَـتِلُوهُمْ حَتَّی لاَ تَکُونَ فِتْنَةٌ» (سوره انفال ، 39) برای از میان برداشتن فتنه و آشوب ، صادر می شود تا به دنبال آن و پس از رفع موانع سردمداران کفر، فطرت اسیر شده مردم آن دیار آزاد شود و سخن منطقی دین به صورت «بلاغ مبین » به آنان عرضه گردد تا خود مردم بتوانند چهره واقعی حق را بیابند و آزادانه آن را اختیار کنند «فَمَن شَآءَ فَلْیُؤْمِن وَ مَن شَآءَ فَلْیَکْفُرْ; (سوره کهف ، 29) بنابراین ، جنگ و جهاد ابتدایی ، برای تحمیل دین بر مردم نیست ; بلکه ستیزی با سران بی منطق کشورهای بی دین و با فتنه گری و تبلیغات فریبنده و بی اساس آنان است و نه تنها برای تحمیل عقیده نیست ; بلکه  موافق آزادی عقیده و برای مهیا سازی آن است .

 در پایان شایسته ذکر است که ظاهراً در دوران حکومت پیامبر(صلی الله علیه وآله) و حضرت علی(علیه السلام) تمام جهادها برای دفاع یا برگشت حقوق تضییع شده مسلمانان بوده است . و غالباً پس از رسیدن خبر مبنی بر توطئه کشوری یا فرقه ای آماده جنگ و حمله می شدند.