وقتي دلتنگ شدي به ياد بيار کسي رو که خيلي دوست داره.وقتي نااميد شدي به ياد بيار کسي رو که تنها اميدش تويي.وقتي پر از سکوت شدي به ياد بيار کسي رو که به صدات محتاجه.وقتي دلت خواست از غصه بشکنه به ياد بيار کسي رو که توي دلت يه کلبه ساخته. يا ابوالفضل عباس
