سلام دوست فرهيخته ي من

از محبت شما ممنونم .

كار شايان و شايسته اي انجام مي دهيد . يادم مي آيد در جلسه اي که به منظور بررسي راهکارهاي اجرايي امر به معروف و نهي از منکر تشکيل شده بود ، گفتم اين فرع فقهي مراتبي دارد و هر مرتبه اي هم آداب ويژه ي خود را مي طلبد .

مشكل ما اين است كه معمولا فقط نهي از منكر مي كنيم و امر به معروف را به فراموشي مي سپاريم !

شبه فرهيخته اي افاضه فرمود : چه ايرادي دارد ؟ خب وقتي شما نهي از منكر كرديد ، گويي امر به معروف نيز كرده ايد !! يعني نهي از منكر در بطن خود كاركرد امر به معروف را هم دارد .

گفتم عزيز دل من ! هر يك از اين دو ، كاركرد خاص خودشان را دارند .

بعلاوه ، امر به معروف ، ايجابي است و نهي از منكر سلبي .

ضمنا چنانچه فقط نهي از منكر كفايت مي كرد ، چه احتياجي به امر به معروف بود ؟

خلاصه از ما اصرار و از ايشان ، انكار .

اما شما بگوييد ، آيا امر به معروف را نا خواسته به تعطيلي نكشانده ايم ؟